Jeugdherinneringen die bovenkomen bij het maken van Miss Saigon

'De waarheid was dat ik door de musical (Miss Saigon, red.) mijn jeugd herbeleefde. We zijn toen met de cast bij elkaar gekropen en ik heb hun mijn ervaringen verteld. En gezegd dat we Miss Saigon niet spelen en zingen ter meerdere eer en glorie van onszelf. Maar dat we het verhaal op zo'n manier moeten uitdragen, dat de mensen het voelen en dat ze begrijpen dat zoiets nooit meer mag gebeuren.' 
bron: Mike Belinfante, 'Willem Nijholt: regelaar met lange adem', Utrechts Nieuwsblad, 22.4.1997

'Die drie helse jaren (in het jappenkamp - red.) hebben mijn leven bepaald. Nog kan ik slecht tegen uniformen; tegen schreeuwerige mensen. Ik was twaalf toen onze familie naar Nederland terugkeerde. Ik heb toen lang in een fantasie wereld geleefd, waarschijnlijk om alle ellende van het kamp te vergeten. Wellicht is dat ook de reden geweest dat ik, na een mislukte carrière op zee, op mijn 23ste op de toneelschool van Amsterdam terecht kwam. Jarenlang had ik me niet kunnen uiten. Die toneelschool was een legale manier om expressie te tonen, om verschillende kanten van mezelf te laten zien.'
bron: Mike Belinfante, 'Willem Nijholt: regelaar met lange adem', Utrechts Nieuwsblad, 22.4.1997