“Het aantrekkelijke ervan is het idee dat je voor zoveel mensen tegelijk speelt en tegelijkertijd  iedere luisteraar individueel bereikt. De uitzending van King Lear is blijkens vele reacties een succes geworden. Een echt hoorspel was dit echter niet; het was eigenlijk een uitgezonden toneelstuk, natuurlijk met enkele wijzigingen die het ontbreken van het visuele beeld noodzakelijk maakten. Overigens geloof ik niet, dat Shakespeare geschikt is voor de radio. Emotionele momenten laten zich moeilijk spelen voor een microfoon.”

Geciteerd uit: De Nieuwe Eeuw, 5 maart 1949